Selasa, 10 Maret 2009

cakil, mbengok-a


Saya suwe nek taksawang-sawang,tambah akeh wae wong jakarta sing niliki tanah asale.
Saben saya mulih dina jumat numpak senja utama saka jatinegara,
terasa banget nek sepure selalu kebak, arang ana kursi sing kosong.

Beberapa kali saya nguping obrolane penumpang itu,
ana sing wis setahun iki iso mulih solo telung sasi pisan,
ana juga sing meh saben sasi mulih neng solo.

Lha ndelok perkembangane solo ya memper nek tambah akeh sing krasan lan kangen mulih,
wong meh apa wae sing ana neng jakarta iso digoleki neng solo kok,
mal ana, kafe ya akeh,
hot spot seabrek-abrek,

malah ana pernak-pernik solo sing rada angel golek-golekane neng jakarta lan kutha gede liyane,
misale wedangan,
nek wedangan secara fisik mungkin ana neng jakarta,
ning sisi non fisikke ora pada, muatan sosial lan spirite beda mas,
dus cakrawala mareme ati ya dadi seje.
Wedangan solo ki pada persis sama wedangane jogja, wong pada-pada tembayate kok.

Terus warung susu segar sing teng tlecek neng solo,
liya kutha angel banget nemok-ke warung kuwi,
apa meneh susu she jack, wis solo banget coy.

Durung thengklenge, selat-e, brambang asem-e,
ngangeni tenan.

Sambil lendhetan cagak thing, neng samping-e brompit,
saya mbayangke betapa banyak sisi solo sing wis saya lalek-ke,

wis suwe tenan saya ndak nonton jaran-dor,
sudah pirang-pirang tahun saya ndak weruh tobong ketoprak.

Lha kok mak jegagik saya njur kangen sama wayang wong sriwedari,
pengin iso nonton meneh goro-gorone pak mrajak cs.

Pancen cilikan saya mbiyen seneng banget nonton ketoprak sama wayang wong,
Angere lakone panji asmara bangun, wah mantep tenan ,
gandrung tenan saya sama panji asmara bangun itu,
lha satriyo bagus tur nek nembang ngrayu galuh candrakirana ki gandem tenan je.

Beda sama ketoprak ,
wayang wong sing tekan sak-iki isih berkesan banget kanggo saya justru dudu satriyo sing bagus atawa pinter ngrayu,
ning malah golongane buta sing rupane ora bagus babarblas,
buto cakil.
raine rada nggilani ,
cangkeme maju banget, untune metu kabeh,
mungkin mbiyene ki pranaan buta sama celeng kali ya.

Buto cakil ki nek ngomong nreces cepet banget, tanpa titik koma,
tur mestine ya muncrat idune.
Pawakane langsing,
mulane cakil ki nek njoget lan perang lincah banget , nggawa gaman keris luk telu las.
ciri khas liyane saka cakil kuwi metune mung sedelo neng adegan perang kembang tur mesti mati,
kalah sama satriyo rupawan.

Saya dewe ndak begitu paham cakil kuwi merupakan tokoh tertentu ataukah cuman simbol perlambang tertentu.

Wong nek diarani tokoh kok mesti mati tur sing mateni gonta-ganti.
Nek simbol ki lha njuk simbol apa,

aja-aja cakil kuwi malah karakter dasar sing pasti ana neng saben uwong,
karakter celeng sekaligus buta sing tanpa kita sadari wis ngancani gerak tubuh lan olah rasane kita.

Cakil adalah salah satu pelakon urip sing ora dianggep,
seolah mung dadi sarana kanggo satriyo ngetok-ke kasekten lan ngilmune,
saben metu mesti terus mati,
tur sing mateni gonta ganti,

luwih cilaka meneh ora tahu ana sing nangisi lan nggetuni matine cakil
sapa lan kepriye cakil nglakoni urip ora penting,
omongane wae ora tau dirungokke , apameneh pendapate ora digagas babarblas.

Sadar ora sadar jan-jane lakon tak populer buto cakil ini ana akeh lho di sekitar kita.
Wong urip kita ini rak ya ruwet tenan tho.
Ganti-ganti peran sing kudu awake dewe lakoni,

sok-sok dina iki kita dadi buto cakil sing diremehkan wong liya,
sing digethingi wong akeh,
sing digeguyu merga rupa,penampilan ataupun cara uripe beda banget sama standar-standar sing dianggap umum.

Dadi buto cakil sing kehadiran lan kekurangane dibutuhkan banget , supaya sang satriyo bagus makin nampak bersinar.

Ning ya ngati-ati mas,
liya wektu mungkin kita-kita ini malah dadi “ nyakil-ke / mbuto cakile-ke “ wong liya lho mas.
nganggep nek wong liya ki ora perlu dirungokke omongane,
njijiki bin nggilani
ora perlu digagas perasaane,
ora perlu diajeni keberadaane
ra sah digolek-i ilang-e

Bisa jadi dendam history masa lalu ndadek-ke karakter keji sing terbungkus wajah tampan kita muncul dalam perilaku santun sekaligus menindas.

Perilaku satriyo bagus sing kudu mateni cakil

Ada saatnya mbesuk kita akan mengorbankan cakil-cakil sing ana neng sikitare kita,
demi kesuksesan urip kita.

Kanggo saya buto cakil kuwi mewakili sisi ke-takberdayaan dan ke-takramahan perlakuan urip.
Ke-takberdayaan dari wong-wong cilik sing ndak bisa berbuat apa-apa atas skenario struktural maupun kultural sing ana neng masyarakat.

Tak berdaya merga memang ora iso nyuwara-ke kepentingan lan keinginan-e,
tak berdaya karena memang aturan main urip digawe cuman buat mengakomodir wong-wong sing pinter ngomong,
sing pinter berargumentasi,
dan tentune sing mbengok-e banter.

Yakin tenan saya mas,
nek selama ini dalam pergaulan kereb banget saya " nyakil-ke "wong liya.
Sering banget saya mengukur penting-orane uwong cuman berdasar omongane dan argumene saja.
Dan wis ora keitung saya meng-abaikan lan ora nganggep orang lain mung merga dia ndak pinter bicara,
ndak menarik omongan-nya
dan ndak banter mbengok-ke.

Umpamane , saya masih iso sinau buat mengenali sedulur –sedulur yg lain,
Iso sinau maca sorot mata lan roman wajah wong liya.
Lan iso sinau ngrungokke suwara sing ora muni saka ati sing paling resik.
Mungkin saya bisa terhindar dari “ nyakil-ke “ wong liya,
dan bisa ngajeni wong liya kanti ati sing tulus

salam
yayon-kerepalur

Tidak ada komentar: