Jumat, 24 Oktober 2008

ndok erok

Nek ndelok apa sing ana di sekitar saya saiki, sok-sok ya ngguyokake.
Pripun mboten lucu to mas, jaman saiki ini lak nggolek informasi apa wae saya gampang.
Arep pengin ngerti berita kriminal neng tv,koran akeh banget, iseng2 nggolek gosip selingkuhe artis apa pejabat sak ombyokan,
sambil delikan iso nonton gambar-gambar lher neng internet,
dan di saat sunyi sepi iso nyetel filem xxx sambil ngampet-ampet sirah sing meh jebol angane.
Dus sakjane pengetahuan ataupun info apa wae wis cemepak neng ngarepe dewe,
tinggal sing arep dijukuk sing endi, kari milih thok.

Wis dadi sifat dasare orang tentunya hal-hal sing berada diluar cenderung lebih menarik, luwih nyedhot perhatian kita.

Ya gampangane nek kelas ndesit kaya saya ini gebyare kota memang sangat terasa mengundang rasa pengin tahune saya.
Pengin ngerti kemajuane kutha, pengin weruh gaya uripe wong kutha, kemecer iso niru nyandang penganggone wong modern.

Neng mall jajan fret ciken ( jebule mung pitik goreng diglepungi ), mangan pitsa,
tuku klambi sing sesak methet-methet,
nganggo clana mlotrok nganti kethok sigarane bokong.
Omongane soal musik, soal bandne cah enom atawa artis2 sing lagi ngetren,
apamaneh artis sinetron wis bener2 dadi kiblat urip.
Meh kabeh sing ana neng sekitare serba gampang, serba cepet serba instan.
Arep mangan iwak pitik, mak wus wis cemepak neng piring, ora sah angel2 mbeleh pitik,
mbubuti dewe , kuna mas.
Ngersake dahar bakmi,ana mi instan , geri dicuri banyu panas.

Kanggone cah kutha atawa wong modern , apa sing tersaji neng atmosfer kutha itu memang cocok dan pas sama cara uripe.
Pas sama selerane, pas sama apa sing dicita-citakan.

Cuman nek buat wong nggunung kayak saya ya ora cocok.
Wong awit cilik ndak terbiasa akrap sama cara hidup kayak gitu kok.
Dikon ngrasakke fret ciken ya rasane sepoh, mblenger rasa motone ( vetsin ) gurih-e ndak semanteb nek mbeleh dewe pitik kampung.

Meski pakane pitik kampung mung turahan sing ada di tempat sampah,
ning iwake luwih lezat dibanding pitik potong sing pakane konsentrat gawean pabrik.

Nah sing kadang sing marahi kaget saya, tibake dibalik gempitanya uripe wong kutha,
ternyata akeh barang sepele sing ndak dingerteni.
Dadi nek krungu komentar atau pitakone wong mau saya sok dadi ngekek dalam ati.

Wis tahu lho mas, ibune bocah-bocah sing klahiran pulo gadung bingung wong atase pari kok di obong ,
wektu lihat orang mbakar bata pakai rambut ( sekam padi ) neng pinggir dalan mbanjarnegara kana.
Dasar cah wedok ngertine mall thok, kulit pari kok dikira pari, gemblung tenan.
Luwih bingung meneh dia wektu tak ajak neng pasar kewan muntilan,
ora iso mbedake menthok sama bebek,
apa meneh nek ditakoni bedane bebek lanang karo wedok , plonga-plongo thok.

Nek sekarang yo wis rada ngerti, sak ploke saya ajak nonton kirab suro,
saiki ibune bocah-bocah wis ngerti nek kebo kuwi ora pada karo sapi.

Temen saya sing asli jakarta bingung mana sing wit jagung, mana sing wit tebu.
tambah bingung meneh nek weruh wong ngarit suket gajah,
dikiro tebu isih cilik kok wis dipotong.

Untunge sejak neng solo keterasingan budaya istri saya ndak menular ke bocah-bocah,
dadi anak-anak saya luwih kenal lingkungan timbang wektu di jakarta.
Kekhawatiran saya nek bocah-bocah ndak punya logika analogi alami rada berkurang,
ndak seperti iklan susu anak-anak sing saya liat neng tv :

“ ada binatang milip kapal telbang “,

saking ora tahu weruh ndok erok ( capung ),
ngertine dolanan pesawat sing ana neng toko, weruh pisan kok disamakan montor mabur.

Ndok erok wae ra ngerti, apameneh orong-orong,gangsir babarblas mesti ora tau weruh.

Ndek mbiyen saat isih cilik ,saya dijak bapak dolan neng panasan, nonton montor mabur .
Neng njero ati saya mbatin :
“ wow tibake montor mabur ki kaya ndok erok tho “.



salam

Jumat, 17 Oktober 2008

nginjen


Beberapa kali saya dolan ke tipes, mantan kampung tumpah darah saya, sing wis saya tempati selama selikur tahun.
Sing paling kerep justru mampir neng petilasan masa kecil, sing saiki wis dadi tempat blonjo makro.
Terkadang saya mbayangke mbiyen pas masih cilik saya playon neng lapangan tipes, dolanan bal-balan,nonton jaran dor neng kidul lapangan, sok-sok nek mbengi ngindik wong sing lagi yang-yangan.

Ada rasa sing ilang neng jroning ati, kelangan masa-masa lalu sing terasa terputus dari perjalanan urip saiki.
Kanca-kanca wis pada tuwane wis akeh sing ngilang golek upo dewe2,
ana sing lungo neng liya kutha,
ana sing duwe bojo wong adoh,
nek ana sing isih neng tipes wis sibuk karo urusane dewe.
Si nur wis repot ngurus soto ne, igut wis ora kocap neng ngendi papane,
suranto sibuk nggenjot becak,yuni sing mbiyen kanca sd tur sering dipacoke karo aku wis neng colomadu melu bojone, mbuh bojo sing nomer piro.

Memang sak elek-eleke,sak susah-susahe urip jaman mbiyen, tetep kroso endah buat dikenang.
Mungkin saiki sering pesta mangan2 neng hotel atau restoran,
tapi tetep ndak seindah saat isih cilik melu bancaan sego gudang nganggo ndok pitik diiris papat.
Taruhlah sekarang iso jajan neng ayam goreng wong solo,
nek kanggo saya kok tetep ndak senikmat sepincuk brambang asem-e mbah khasan mbiyen.

Banyak hal sing mungkin ndak bisa tergantikan,
enake pelem colongan mburi radio swara graha,
suegere gempol pleret sing santene mentah nganggo banyu sumur ,
sensasionale nyolong tebu neng cemani,
adus kali tipes sing ora bakal iso diulang meneh.

Malah saya sempat mikir kapan bisa nggolek enthung wit johar neng kuburan ndewekan tipes meneh,
wah enthung wit johar nek digoreng memang santapan sing gurihe pol.

Ning dari semua hal sing saya ingat ttg kampung tipes, kenangan karo wong-wonge krasa banget nek isih terbayang neng utekku.
Selikur tahun mas saya srawung bareng karo wong-wong tipes,
wiwit bayi indil-indil, sekolah tk sd nganti tekan umur selikur.
Mulai ora iso mlaku nganti iso nyolong pelem lan tebu,
Awit isih clingus, terus wani nginjen wong adus sakdurunge iso yang-yangan bakstrit.

Nginjen wong adus memang satu babak sing saya lalui ben dadi cah gede, tentunya sing diinjen ya cah wedok ( nek sing adus cah lanang ,wuek ,njijiki mas ).
Urip komunal jaman itu memang sangat memberi peluang buat aktivitas nginjen wong adus.
Isih jarang sing punya kamar mandi dewe,
( dadi satu sumur dipakai siapa saja ) kamar mandine rata-rata ndak pakai atap.
Kalau toh ana atape biasane tetep ana bagian sing ora rapet,
mbuh kuwi lawange atau nggon bagian dinding liyane.
Bayangkan betapa deg-degan nya pas pertama nginjen,
antara rasa penasaran ditambah mulai mekarnya benih birahi ,
disisi lain ana resiko mungkin terjadi.

Nek semua berjalan lancar kenikmatan nginjen wong adus ngluwihi nonton pilem bf,
wong mung iso weruh gegere sing lagi adus wae rasane wis melayang kok,
apalagi nek bisa nginjen seka ngarep, wuih marahi greng tenan.

Resiko paling ringan nek konangan saat nginjen wong adus adalah disirati ( disiram air ),
biasanya sing adus sambil teriak terus ngguyang banyu, wis klebus kabeh awake.
Nah nek kebetulan sing adus kenal sama keluarga tambah cilaka iso dilaporke.

Lepas saka masalah moral , saya ngrasakke nek nginjen wong adus wis dadi pendidikan seks awal saya,
telah memberi saya pengertian awal ttg kedewasaan dan benih birahi,
dan sing paling nyenengke nginjen wong adus membuat kenangan akan kampung tipes ndak pernah padam .

Memang dalan urip kadang punya cara yg aneh untuk menjaga ingatan kita terhadap sesama
Salam
yayon-kerepalur

Selasa, 14 Oktober 2008

sepur ekonomi




Nek sampeyan :
Luwih seneng ngombe wedang teh cap sintren dibanding teh celup.
Luwih nyaman ongkang-ongkang neng wedangan timbang neng kafe
Gampang kangen gurihnya thengkleng gapura pasar klewer
Ilate wis akrap sama cabuk rambak
Nganggep psk mangga besar ndak se eksotis lonte gunung kemukus.
Setia sama keluarga
dan sanggup cuman iso ngeloni bojo dina setu minggu.


sampeyan punya karakter dasar buat jadi penglajo kayak saya.
wong sing dipilih Gusti Pengeran buat ngincipi 2 dunia sing beda.
Rong donya sing kudu dilakoni supaya keharmonian iso tetep terjaga dan yang pasti supaya kendile ora njomplang.

Neng jane ndak seperti kebanyakan wong sing ngejar karir ,
mboro menjual diri neng jakarta lebih merga saya ini memang ora payu neng solo.
Dadi kudu meksa awak mbolak-mbalik jakarta – solo.

Ndak seperti sing dikira para priyayi mapan ,
nglajo jakarta solo saben minggu bukanlah kegiatan sing abot, malah nyenengke kok mas.
Akeh suasana sing iso dirasakke,
buktine nek wis teko dina jumat wih rasanya seneng banget atine,
kerja kaya-kaya enteng banget (apalagi nek ora ana bos,iso mbolos awan langsung neng jatinegara bablas tekan solo- tambah indah ndonya iki ).
Ya nek ternyata bos dan pekerjaan ndak bisa disiasati, mulih kerja secara reguler sore hari ya ndak masalah, isih ana kanca ngumpul neng jatinegara.
Isih akeh pilihan buat mulih neng solo saat malam hari,
pengin sepur bisnis ana senja jogja,senja solo ,
lagi kepingin numpak sepur ekonomi iso melu bengawan ataupun progo.
arep pindah neng sepur eksekutif ya tetep iso.

Ora kayak penumpang legal sing numpak sepur berdasar tiket sing dituku,
penumpang cultural kaya kami2 ini bisa bebas milih ndak terikat sama jenis sepur ,
sing penting cepat tekan dan iso turu nglekar mlumah dan slonjor ,ora butuh kursi.

Numpak sepur terutama kelas ekonomi memberi kebanggaan tersendiri buat saya.
Bangga ?
Numpak sepur kelase wong mlarat itu bangga ?
Jelas mas,
Sepur ekonomi kuwi murah meriah, lingguhane ndak nyaman ora ergonomis babar blas, gerbonge elek,reged malah sok-sok mambu pesing.
Ning ana tapine mas,
sak sugih-sugihe sampeyan,
mbuh mobil mersimu akeh,vilamu neng ngendi2, depositomu ngluwihi batas sing dijamin pemerintah
durung karuan sampeyan iso dan sanggup tuku sepur mas.
Wong sakngertiku wae kelase aburizal bakrie sing duwite sak lapangan bal ,
nduwe blethok/lumpur sak gunung anakan wae tekan saiki durung tuku sepur kok.

Sepur ekonomi itu bisa jadi semacam jagad cilik atawa miniatur ubet ribete ndonya mas.
Ana proses adaptasi dan dialog budaya ,
wong saling kenal bisa antar penumpang,penumpang lawan asongan dsb.
akrab mas,
sithik-sitik iso melu niru omongane wong pantura,
ngapak-ngapakke sedulur saka mbayumas ,
macam-macam pisuhan lan umpatan iso dipelajari neng kene.
Saka rasan-rasan urip sing susah,panenan sing gagal,
rega sing mundak tumplek blek dadi siji.
Putaran ekonomi sing saling berkaitan, dari mulai wong dodol asongan kopi-popmie, dolanan anak2,jajanan ataupun buah-buahan,pulsa hp,
nganti tukang pijet bisa sampeyan temui.
numpak sepur ekonomi ndak ada kekhawatiran ngelih,
setiap saat ana wong dodol sing hilir mudik.

Neng sepur ekonomi bahkan jalinan asmara bisa didapat nek kita cukup prigel dan punya naluri birahi yg baik.
Wis ndak keitung sesama penumpang sing ngglibet terlibat aktiv dalam percintaan sesama penumpang,penumpang sama pengasong.

Tentunya itu semua justru bakalan menjadi sesuatu sing nyiksa,semrawut,kumuh dan njelehi
kalau sampeyan memang bukan tipikal wong bisa menikmati sesuatu sing simple,
nek sampeyan memang seneng sama keteraturan lan ketertiban semu.

Tapi begitu sampeyan nduwe jiwa petualang,
punya greget buat nambah paseduluran dan keinginan memahami orang lain sangat kuat, sepur ekonomi mungkin iso dadi sekolahan sing menehi kawruh lan ngilmu urip sing berguna.




Salam



yayon-kerepalur

Senin, 13 Oktober 2008

apike buto


Senajan secara kultur religi saya ini klebu golongane abangan,
ning tentunya banyak konsep konsep sarengat ataupun tarekat sing cocok sama ati saya,
walaupun memang akeh banget sarengate kanjeng nabi sing durung iso taklakoni.

Nalar dan panggraito saya sakjane nyambung karo pituduh kersaning Gusti Pangeran,
cuman godaan untuk ndak nglakoni dalam praktek formal memang durung bisa saya libas.

Jare para wasis ndonya gumelar ini sebenarnya ngemot pangandikane Gusti Pangeran ( istilah wong santri ngono ayat-ayat ).
Dengan laku dan kepekaan nurani idealnya awake dewe kabeh ini bisa maca
dan mensikapi semua fenomena dan ombyaking donya.
Tapi ya itu cuman idealnya,
dalam kenyataanne kan ya ora gampang jangankan mensikapi,
wong maca gejala disekitare kita saja itu angel kok
apamaneh dikon narik kesimpulan buat mensikapi, pol angele.

Rasah ngrembuk fenomena sing angel-angel,
kejadian sehari-hari saja sok-sok luput dari pengamatan kita,
bisa karena saking sibuknya kita, bisa karena orientasi pengamatan sing beda
atau bisa karena karena ketidaktertarikan terhadap obyek sing sedang ada neng ngarep mata.
Nah nggolek gampange,
biasane timbang kita mbaca dan nyimpulke dewe kejadian atau apapun sing ana ketok mata,
luwih sering kita manut neruske kesimpulan wong liya.

Aman,cepet cuman terkadang nek dipikir agak jero bisa jadi ndak sesuai sama nurani kita.
Wong pandangan masyarakat secara komunal itu ora mesti pas karo kejujuran ati kita kok.
Nah eleknya lagi,
saat kita ngambil dan nerusin persepsi sing wis ana, kita terkadang cuman ngambil sebagian ,ndak utuh.
Jadi ya ndak aneh kalau kita tanpa sadar menehi cap sing abadi terhadap sesuatu ataupun seseorang berdasar pemahaman sepotong2,
seolah nek wong diarani jahat mesti ora ana apike sama sekali,
seolah nek wong disebut alim wis mesti ora tau tumindak sing ora becik.

Lha ngendi ana to, wong itu mutlak jahat dan full baik ?
Cuman neng angen-angen thok mas.

Rahwana raja mungkin ratune buta,
nyolong dewi sinta itu tumindak sing culika,
kepiye wae ngrusak rumah tanggane wong liya itu salah,
Ning bukan berati ndak ada sisi baik dari Rahwana lho mas,
coba panjenengan penggalih pirang sasi dewi sinta diculik neng ngalengka sampai bisa dibebaskan sama bojone?
Suwe tenan lho mas,
dan selama itu ndak pernah sekalipun rahwana maksa
ataupun makai cara ndak gentle buat ndemok,
meraba ataupun kegiatan seks liyane.
ndak mas,
wong samapai akhir cerita dewi sinta masih suci kok
( lumarahe wong tentunya kondisi itu sulit dipercaya sama bojone meski jare titisane dewa ).

Coba nek umpamane sing nyulik mau satrio apik anak emase dewa raden arjuno ?,
ora bakal iso metu dalam kondisi suci,
wis mesti dedel duwel,diunyel-unyel kabeh,
saka pucuke kuku nganti pucuke rambut ora bakal ana sing luput saka rabaan,jilatane raden janaka,
ditanggung meteng mas.

Dus dalam hal2 tertentu bisa jadi ratu buto punya nilai2 kehormatan,kesetiaan dan kebenaran
ngluwihi kesadaran kita selama ini ttg kealiman dan kesopanan
yang dengan bangga selalu kita gegem kuat banget.

Sedulur saya mbak pinah sing bukak praktek dadi lonte neng pinggire kali serayu,
meski mung dianggep cah wedok tanpa suba sita, jangan dikira ndak punya nilai kesetiaan dan kehormatan mas,
saklawase ngladeni tamu sing ngersake tuntase birahi,
arep dikon mlumah,miring ataupun jengking manut mawon mas.
Didemok,disedot,diklomohe ngendi wae ora nolak,
lewat ngarep monggo, mburi monggo, nduwur ya iso.
Ning aja sekali-kali njaluk ngambung lambene mas,
emoh ora gelem deweke.
Kanggone mbak pinah lambe kuwi simbol kehormatan dan kesetiaan sing tersisa buat “bojone”.
Lambe adalah wilayah tersisa
yg sekuat tenaga dipertahankan buat sesuatu sing sangat agung dan pribadi.
Lambe dadi media buat mengekspresikan penghormatan terhadap bebrayane lembaga perkawinan lan kesakralan rumah tangga.

Jadi meski mungkin hampir semua anatominya,
lekukan dan fasilitas kenikmatannnya seolah wis didol dan direntalkan buat semua customernya,
sedulur saya mencoba menegakkan nilai kesetiaan dengan cara sing mungkin kita anggap remeh dan tak mudah kita pahami

Mungkin dongengan rahwana raja dan lambene mbak pinah itu tanpa kita sadari sering menghampiri kita ,mas
Wis kerep saya ngrasakke jungkir balike nilai2 hidup.
Sudah ndak keitung kita terjebak pada cap penilaian yg ndak adil.
Penilaian sing mungkin mung didasari kepentingane awake dewe.

Setelah apa yg selama ini kita lakoni,
saya percaya saiki wis titi wanci buat belajar nggoleki apike wong liya.

Dan suatu saat ,
kita bakal menemukan begitu banyak kebaikan para buto
Salam
yayon-kerepalur

Kamis, 09 Oktober 2008

mulur - mlungkret


Sok-sok saya ini juga mikir2 lho,ngrasake apa sing sempat mampir neng benak saya.
sekian waktu berlalu saya kok meh tekan pada kesimpulan nek utek saya ini memang utekke wong pekok.
Utek saya bukanlah tipikal utek sing dengan gampang mak jreng nyerot ilmu-ilmu baru.wis akeh buku sing takwaca ning malah makin mbuat saya lupa, berkali-kali melu ngrungoke para wasis terkenal medhar piwulang dengan smangat bergelora dan meh mirip pertunjukan,kok ya cuman sithik banget sing nyanthel mrasuk jroning utek saya.
Wong dasare utek nggunung sing biasa nganggo ngilmu titen, nek diajari nganggo metode presentasi, babarblas ora teyeng buat mengolahnya.
Wong pernah kok teman saya nganti gembrobyos nerangke ngilmu teori priramida kebutuhan maslow ke saya, mbolak-mbalik nganti ngecuprus ndakik-ndakik dia nerangkan.kok ya saya tetep isih ora mudeng.Nganti judeg dia ( malah mungkin jroning atine dia mungkin ngeluh “ duh gusti jaman saiki kok isih ana wong goblok kaya ngene to ).
Lha pripun to mas, wong atase kawruh dasar soal kebutuhan wae kok yo saya ini ndak kenal, gek piye olehe iso mlebu kawruh2 lanjutane.
Ndilalah kok temen saya kuwi ya mletik,pikirane rada lantip tenan,
“Ngene mas, nek sampeyan esuk2 duwe duit rongpuluh ewu,apa sing pertama sampeyan tuku?” ,
nek ini saya bisa njawab “tuku sego tumpang nggo sarapan”
“nek isih ana susuke,arep sampeyan nggo tuku apa”
“ bar, mangan tumpang paling enak trus ngrokok,tuku gudang garem filter”
“lha kuwi lho mas, bar entuk sego tumpang kok sampeyan tukune rokok? Kok ora tuku sego tumpang meneh?,kuwi merga kebutuhan sampeyan nggo sarapan wis terpenuhi,sampeyan nduwe kebutuhan lanjut,Ngono kuwi sakteruse, kebutuhan sampeyan bakalan ana terus ,iku karepe maslow”

Walah, kayak gitu tho.
Gandrik anak putune Ki Ageng Selo.
Nek kaya ngono aku ngerti mas,kuwi rak kaya ngendikane suwargi Ki Ageng Suryamentaram mulur mlungkret mas, pepinginan wong urip kuwi mulur mlungkret. Nek sampeyan iso nuruti pepenginan sing ana,pepenginan mau bakal mulur nambah dawa, bakal tambah akeh secara kualitatif ataupun kuantitatif, kosok baline nek sampeyan ora iso nuruti pepinginan mau, kok ya pepenginan mau bakal menyesuaikan, bakal mlungkret,suda atawa berkurang.
Jebule maslow ki karo suwargi Ki Ageng Suryomentaram kok yo nyambung ya.
Buat utek ndesit kayak saya ini tentunya lebih gampang memahami mulur mlungkret suwargi Ki Ageng Suryomentaram, wong mulur mlungkret itukan ngilmune enthung,wis apal sejak saya masih indil-indil.

Sampeyan mungkin ngarani nek utek saya itu termasuk kelas lokal banget, ora payu buat urip di jaman serba global gini.
Jaman serba ribet, kebak tetek bengek sing ndak bakalan bisa saya pahami.
Ning kadang ada sing terlewatkan dari kenyataan neng sekitare sampeyan.
Bisa jadi kebanyakan sedulur-sedulur kita itu berada pada kondisi seperti saya.
Punya corak pikir yg mugkin sangat lokal banget, pola pikir sing tumbuh berdasar ngilmu titen, berdasar interaksi yg alami dengan lingkungan, berdasar kepolosan melihat segala hal dan mencoba menjadi bagian dari kesejatian pesrawungan tanpa pernah bermimpi menjadi dominan.
Memahami perbedaan sebagai kenyataan sing lumrah tanpa harus bersitegang, sok menggurui orang agar menerima perbedaan.
Sabar lan lembah manahe pol mas, konsep menang-kalahe bakalan mbingungke sampeyan.
Wong kira-kira sampeyan midak sikile wae, malah deweke sing minta maaf kok mas.
Sampeyan ndak bisa narik kesimpulan cuman saka jawaban sing diucapke, kudu mirsani ekspresi roman wajahe, intonasi ataupun kerlingan netrane mas.
dadi nek piyambake njawab " iya pak " aja seneng disik mas, bisa jadi itu artine " mungkin"
nek njawab "mungkin pak" sok-sok tegese " ora lho pak ".
lha nek sampeyan dijawab "mboten", mestine sampeyan kudu intropeksi mas.


Nah sebaliknya,
wis sering tataran ngilmu sing duwur justru membuat kita jadi wong aneh,dadi wong sing terasing saka lingkungan, dadi orang yg tak mudah dipahami dan memahami sesamanya.
Tutur kata kita malah dadi mbingungke,pembicaraan kita dadi adoh saka persoalan-persoalan urip.
Ibarate ana wong ngelih,luwe banget,sampeyan mung presentasi resep masakan terus.ndak bikin kenyang mas.

Coba sampeyan penggalih,bolak-balik neng tv wong-wong pinter ngomong soal konsep pembangunan,konsep politik,konsep ekonomi pokok penuh dgn slogan-slogan .kecam sana-kecam sini, wong nyatane tuku lengo kudu antri,panen pari gagal,petani diapusi.Wis kakehan wong pinter malah dadi mbingungke.

Nyatane makin pinter ngilmu kita, tambah keminter,makin jeli juga kita nyari kekurangan dan kesalahan wong liya.

Gek-gek pengetahuan sekolahan memang ndak ngajari cara niteni kebaikan orang lain ya ?.
Salam

yayon-kerepalur